❤ Πού και πού θα τα λέμε! ❤
Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

ΜΕ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ!



Μη μου πεις πως περίμενες να δεις Χριστουγεννιάτικο στολισμό εδώ μέσα σε κόκκινους και χρυσούς τόνους! Η δική μου Χριστουγεννιάτικη περίοδος λειτουργεί όλον το χρόνο, οπότε αφήνω εσένα τώρα να χαρείς, μιας και πλησιάζουν οι μέρες! (Να σου πω την αλήθεια, εγώ έχω δρομολογήσει τις Χριστουγεννιάτικες επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και είμαι σε πιο... αποκριάτικη διάθεση!) Άλλωστε, και να τον έκανα τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό, θα άλλαζα τα χρώματα αυτά σε μωβ και ασημί! (Όσο και να μου διορθώνει ο blogger το "μωβ" σε "μοβ", αρνούμαι να συμμορφωθώ!)
Αλλά με αυτές τις 2 επιλογές μου στα χρώματα, δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα, τώρα που το σκέφτομαι! Ενώ με χρυσό και κόκκινο? Ναι, μόνο με αυτά τα 2 "χρώματα" μπορείς να κάνεις τα πάντα!


Διαβάζεται πάντα και παντού




Υπάρχουν φορές που θέλεις να προσφέρεις στον διπλανό σου, αλλά δεν ξέρεις τον τρόπο. Μπορεί να μην έχεις την οικονομική δυνατότητα προσφοράς ή τη δεξιότητα σε χειροτεχνίες. Αλλά να έχεις μέσα σου αγάπη! Και να μην ξέρεις πως αυτό από μόνο του αρκεί! Γιατί... πίστεψέ με, αρκεί!

Αν σκέφτηκες πως θα σου μιλήσω για "τις μέρες αγάπης όπου μας αγγίζει λίγο παραπάνω η ανάγκη για βοήθεια στον διπλανό μας" και άλλες τέτοιες φράσεις κλισέ, κοντά έπεσες!
Με τη μόνη διαφορά πως δεν έχω σκοπό να προτρέψω κανέναν να "κάνει το καλό αυτές τις άγιες μέρες" (και να το ξεχάσει μετά!), αλλά πολύ θα ήθελα να ... φυτέψω έναν σπόρο! Έναν κατακόκκινο σπόρο!

Προσωπικά, προέρχομαι από οικογένεια αιμοδοτών, το ίδιο και ο Γιάννης! Από τα σχολικά μου χρόνια ήθελα να αιμοδοτήσω κι εγώ. Περίμενα να έρθει η κατάλληλη ηλικία και μόλις ήρθε, στα 18 μου δηλαδή, πήγα να δώσω αίμα! Με μεγάλη μου χαρά και υπερηφάνεια προτάσσω το χέρι μου, αφού προηγουμένως είχα συμπληρώσει ένα έντυπο με τα στοιχεία μου και τσουπ! εμφανίζεται κ' ο γιατρός! Μου παίρνει αίμα για να τσεκάρει την κατάσταση της υγείας μου και σε λίγη ώρα κοιτάζοντας τα αποτελέσματα με ρωτάει: "Ήσουν κρυωμένη?" "Όχι του λέω!" κοιτάζοντάς τον με ύφος διερευνητικό για να δω πού το πάει! (Σκέφτομαι,  "ό,τι και να είδε στις εξετάσεις, γιατί αποκλείεται να είδε κάτι σχετικό με κρύωμα, κάτι σοβαρό θα είναι!  ε, δε μπορεί, σε νοσοκομείο είμαι, θα με προσέξουν δεν θα με αφήσουν να πάω σαν το σκυλί στ' αμπέλι! Πάνω στο άνθος της ηλικίας μου!" Και ξέρεις τότε εγώ... φυσούσα! Όχι πως τώρα πάω πίσω, κουκλάκι ζωγραφιστό παραμένω, αλλά όπως και να το κάνεις, στα νιάτα μου... ...) "Θα είσαι!" μου λέει ορθά, κοφτά και χαμογελαστά, διακόπτωντάς μου το υπέροχο σενάριο που έφτιαχνα στο μυαλουδάκι μου! Και όντως, από την επόμενη ημέρα ήμουν τάβλα στο κρεβάτι! Με πυρετό και όλα αυτά τα ωραία μες το κατακαλόκαιρο! Οπότε... άκυρη η καλή μου πράξη γι' αυτή τη φορά! Και οι 2-3 επόμενες απόπειρες είναι η αλήθεια πως δεν εστέφθησαν με επιτυχία, ώσπου πριν κάποια χρόνια διαγνώστηκα με ένα αυτοάνοσο νόσημα (μη φοβάστε, δεν πεθαίνω! Μάλλον!) και πολύ απλά... δεν μπορώ να δώσω αίμα!

Και παρόλο που γνωρίζω πως δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό, νομίζω πως πάντα μέσα μου θα με "τρώει"... Δηλαδή, αν ήταν καταλληλότερες οι συγκυρίες τότε και δεν είχα κρυώσει και δεν και δεν, θα μπορούσα να έχω δώσει αίμα 3-4 φορές! Θα μου πεις "και πολύ είναι αυτό?" Φυσικά και είναι πολύ! Κάθε φιάλη είναι πολύτιμη! Προσφέρεις κάτι που, όσο ωμό και να ακούγεται θα το πω, ναι, σου περισσεύει και δεν σπαταλάς ούτε χρήμα, ούτε χρόνο! Η όλη διαδικασία διαρκεί ελάχιστα λεπτά από το χρόνο σου και το αίμα που δίνεις αναπληρώνεται σε λίγες ώρες!

Δεν χρειάζεται να έχεις απολύτως τίποτα πλην μιας χρυσής καρδιάς! Αυτής της καρδιάς που μπορεί να κάνει καλό σε πάρα πολλά άτομα! Κάποια μπορεί να τα ξέρεις, κάποια όχι! Δεν έχει σημασία! Αυτή η πράξη σου θα είναι η υπέρτατη πράξη αγάπης! Και ξέρεις, ε? Η αγάπη δεν είναι αποκλειστικότητα μόνο των γιορτινών ημερών! Μπορείς να ... αγαπάς όλο το χρόνο! 

Δεν ξέρω αν σε έπεισα και δεν ήταν και αυτός ο σκοπός μου άλλωστε! Αν καταφέρω όμως να σε κάνω να ανασύρεις αυτές τις σκέψεις κάποια στιγμή στη ζωή σου, αυτό θα είναι το δικό μου κέρδος και η δική μου ικανοποίηση!

Απλά να θυμάσαι πως μπορείς να κάνεις τα πάντα! Με χρυσό και κόκκινο! Και ξέρω πως μπορείς, γιατί τα διαθέτεις αμφότερα!




Σπέρνωντας αυτό (ελπίζω!) σαν σκέψη,  εύχομαι να περάσετε όμορφα αυτές τις γιορτές, παρέα με τους αγαπημένους σας! Να είστε καλά και τα γέλια σας να αντηχούν παντού!


*Την παραπάνω φωτογραφία, την τράβηξε ο Γιάννης πέρσι τέτοιες μέρες, επιστρέφοντας σπίτι μετά από εκδήλωση, στην οποία δεν είχα πάει εγώ. Πρόκειται για ένα φωταγωγημένο ιστιοφόρο που ήταν αγκυροβολημένο σε ένα λιμανάκι στη Σύρο και αυτά που μοιάζουν με πεταλουδίτσες, είναι ... τα φώτα του δρόμου! Όχι, δεν έχουμε φώτα-πεταλούδες στους δρόμους μας, απλοί γλόμποι είναι, μόνο που... η λήψη είναι κουνημένη! Κουνημένη η φωτογραφία αλλά... έχει μέσα της κάτι από τη μαγεία των ημερών, δεν νομίζετε?




Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!


Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

ΩΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ PICNIC! ΤΙ ΛΕΣ? ΕΡΧΕΣΑΙ???


Μη φέρεις πολλά πράγματα μαζί σου! Τη μουσική σου (με ακουστικά!), την καλή σου διάθεση, τη φαντασία σου και τις πιο όμορφες στιγμές σου! Αυτά αρκούν!
Σκέφτηκα να το κάνουμε σαν... κέρασμα πρωινού. Με χυμούς, καφέ, τοστάκια, κρουασάν, κέικ, κουλουράκια, φρούτα και γάλα με κορν φλέικς. (Αυτό το τελευταίο είναι δικό μου, κάτω τα χέρια σου!) Το περιβάλλον το αφήνω σε εσένα: Τώρα που γράφω την ανάρτηση, κάνει τρομερή ζέστη, αλλά όταν τη διαβάζεις εσύ, δεν ξέρω τί μπορεί να συμβαίνει, γι' αυτό φαντάσου γρασίδι, ή νοτισμένη άμμο, ή παιδική χαρά, ή βουνοπλαγιά! Φαντάσου όχθη ποταμού, ή πεδιάδα, ή ακόμη και κατάστρωμα!  Ό,τι θέλεις! 
Θα σου μιλάω και θα ακούω τη μουσική μου με τα ακουστικά μου. Μόνο εγώ. Θα είναι κάτι που με κάνει να νιώθω όμορφα και θα μπορώ να.. ξεδιπλωθώ πιο άνετα! Εσύ μπορείς να φαντάζεσαι και να ταξιδεύεις! Αν το καταφέρω, θα χαρώ! Πολύ! Τί λες? Σε έπεισα? Έρχεσαι?


Διαβάζεται σε 5 λεπτά




Λοιπόν, βάζω τα ακουστικά μου και πατάω το play!

Για αρχή, να σου πω επειδή με συγκίνησες με το ενδιαφέρον σου, πως η Νεφέλη μου είναι μια χαρά και την περνάει ζάχαρη! Μας κάνει ό,τι θέλει και έχει φτάσει στο προ ατυχήματος βάρος της! (5,5 κιλά!) Έχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από εμάς στο φαγητό της και λογικά πρέπει να περιμένουμε να της έρθει και εκκαθαριστικό εφορίας, αφού με τόσα σπίτια, καλάθια, κρεβάτια, ιγκλού, σερβίτσια, λεκάνες υγιεινής με φίλτρα και παιχνίδια που έχει, μάλλον έχει βρεθεί με περιουσιακά στοιχεία, που δεν δικαιολογούνται ούτε από την εργασία της, ούτε από κληρονομιές...  


Λοιπόν, αφού σου είχα ξαναπεί πως από βάζα και γυάλες ήταν κομπλέ το σπίτι τόσους μήνες, αποφάσισα να κάνω και κάτι λιτό μα γεμάτο θαλπωρή! Νερό στα δοχεία και γέμισμα με ροδοπέταλα, κλαδάκια από πεύκο, κουκουνάρες, ρεσώ και ίσως λίγες σταγόνες από αιθέρια έλαια! Τίποτα το ιδιαίτερο, μα πάντα είναι σπουδαίο το να νιώθουμε όμορφα με ό,τι ζεσταίνει "το μέσα μας", την ψυχούλα μας!


Κι ενώ το καλοκαίρι δεν υπάρχει ο χρόνος για πεζοπορίες, το χειμώνα οι διαδρομές μας, μας βγάζουν συχνά στη θάλασσα! Κοχύλια, θαλασσόξυλα κ' γαλάζιοι φιόγκοι δημιούργησαν ένα γκλιν-γκλον(!) κατά κόσμον μόμπιλε! Και φυσικά, το πήγαμε (πάλι με πεζοπορία) στο φυσικό του περιβάλλον για φωτογράφιση!


Δεν θα μπορούσα να μη σου δείξω 2 ολάνθιστες καρτούλες! Είναι γλάστρες με λουλουδάκια, αλλά μόλις τραβήξεις τα λουλούδια, διαβάζεις τις ευχές! (Ξέρεις πόσο αγαπώ να φτιάχνω κάρτες, έτσι?)


Σιγά που δεν θα δοκίμαζα την τύχη μου και με την πυρογραφία! Λες επειδή ο μπαμπάς μου ήταν ξυλουργός, να έχει περάσει στο DNA μου η αγάπη για το ξύλο (σαν υλικό, όχι σαν πράξη!) Νομίζω πως σαν τεχνική μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά οφείλω να βελτιωθώ στο σχέδιο πρώτα, διαφορετικά διαπράττω ιεροσυλία! 


Η αλήθεια είναι πως με το σχέδιο δεν ασχολήθηκα, αλλά κατά καιρούς βρίσκουμε υπέροχες πέτρες και βότσαλα, οπότε είπα να τα ζωγραφίσω και, με όλο το θράσος που έχω ως άνθρωπος, να τα στολίσω το καλοκαίρι στην αυλή! Και το έκανα! (Μη σε ξεγελάει που τα βλέπεις όλα μαζί στη φωτογραφία, το συνολικό τους βάρος είναι περίπου 20 κιλά! Η μεγάλη πέτρα με τη θάλασσα από μόνη της, είναι γύρω στα 9 κιλά!)


Πλεκτά στεφάνια είχα, με πηλό είχα, με ύφασμα είχα... Με τεχνική αχταρμά όμως? Δεν είχα! Έφτιαξα τριαντάφυλλα από σελίδες βιβλίου, έβαλα χάντρες, έφτιαξα κουκουβάγια από πηλό (καιρό είχα!), κρέμασα ένα μεταλλικό κλειδί (από μπομπονιέρα να ήταν? Ούτε που θυμάμαι...). Έκανα πυρογραφία το "Καλώς ήρθατε" σε φύλλο φελλού και ένα μίνι ντεκουπάζ σε φελλό όπου κόλλησα ένα εκτυπωμένο σπιτάκι! Οι ξερές κληματόβεργες που επέλεξα για να τις πλέξω ταυτόχρονα, μου σακάτεψαν τα χέρια αφού προσπάθησα να το κάνω ολομόναχη αλλά τουλάχιστον βγήκε κάπως συμπαθητικό! Νομίζω!  *Για να μην πάθουν τα δικά σου χέρια, ό,τι έπαθαν και τα δικά μου, δες πώς φτιάχνει η Ελεάνα τα στεφανάκια της!


Και ένα καμβαδάκι που όσο το κοιτάζω τόσο πιο πολλές ατέλειες βρίσκω, αλλά μου αρέσει πολύ  η διακύμανση που κατάφερα να πετύχω στο μπλε χρώμα (κι ας μην φαίνεται στη φωτογραφία!) Δεν είναι τέλειο, αλλά έχει κάτι που με έκανε να το κρατήσω για εμένα και να το έχω στολισμένο στο σπίτι! Δεν ξέρω τί ακριβώς είναι αυτό, αλλά με έκανε να το ξεχωρίσω! Να το κοιτάζω και να χαμογελώ!




Να σου εκμυστηρευτώ κάτι? Οτιδήποτε έχεις δει εδώ μέσα και τώρα και πιο παλιά και έχει σχέση με ζωγραφική, δεν έχει γίνει με πινέλο! Το φόντο γίνεται συνήθως με σφουγγάρι και το "κεντρικό θέμα" γίνεται με κάτι εργαλεία που χρησιμοποιώ για να κάνω σχέδια στα νύχια! Έχω πινέλα, απλά με βολεύουν περισσότερο οι εναλλακτικές που βρίσκω!

Έχω και μια απορία: Λοιπόν, τα κοχύλια που είδες πιο πάνω, δεν ήξερα πώς να τα τρυπήσω και τα τρύπησα με το τρυπανάκι που είχα για τα νύχια μου, τότε που ήθελα να τους βάλω... σκουλαρίκι! (Μην το σχολιάσεις, σε παρακαλώ!). Λοιπόν, επειδή το διέλυσα από τα.. νεύρα μου(!), για πες μου, εσύ πώς τρυπάς τα κοχύλια σου?

Ναι, όπως κατάλαβες, οτιδήποτε σχετικό με νύχια μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε χειροτεχνίες, θα χρησιμοποιηθεί! Πάει και τελείωσε! Ε, να αφήσω τόσα πράγματα ανεκμετάλλευτα???











Πριν σε αφήσω: στο τέλος των εκδρομών (του πικνίκ στη συγκεκριμένη περίπτωση!) τί τραγουδούσαμε? ♬ Τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα! Τα περάσαμε όμορφα και τούτη τη φορά! ♬
Ε, να σου αποκαλύψω λοιπόν, πως επειδή τον τελευταίο καιρό πήρα στα σοβαρά κάτι που είχα ξεκινήσει πριν χρόνια για πλάκα, το τραγούδι που είχα στα δικά μου ακουστικά στο πικνίκ μας, δεν ήταν Ελληνικό, ούτε Αγγλικό, ούτε καν Ιταλικό! 
Μαθαίνω Φινλανδικά, οπότε...


Το τραγούδι που επέλεξα ήταν αυτό:

(Έχω καταγράψει τους Φινλανδικούς στίχους και έχω προσπαθήσει να κάνω μια "πιο ελεύθερη" απόδοση των στίχων, τόσο στα Αγγλικά όσο και στα Ελληνικά.) Στο συγκεκριμένο βίντεο το ερμηνεύει ο -εδώ και μια 15ετία λατρεμένος μου Ville Valo (να λείπουν παρακαλώ οι αρνητικές αντιδράσεις!)- Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι διασκευή, οπότε αν σου φαίνεται γνωστή η μελωδία, είναι ίσως επειδή έχεις ακούσει την Αγγλική του εκδοχή. Έχεις απορία για το κομμάτι? Απλά, δώσε του μια ευκαιρία! Ελπίζω να σου αρέσει!

Ο ελληνικός τίτλος είναι: "Η αγάπη είναι ισχυρή".
Και πιστεύω πως όντως η αγάπη είναι ισχυρή Η αληθινή αγάπη. Όχι τα συναισθήματα που λανθασμένα εκλαμβάνουμε ως αγάπη. Η αγάπη είναι αγνή. Οτιδήποτε βρώμικο, αρρωστημένο και σκοτεινό, ΔΕΝ είναι αγάπη. Μην προσποιείσαι πως είναι. Αν κάτι σε στεναχωρεί, σε ψυχοπλακώνει, σε μειώνει, σε ταπεινώνει, σε συγκρίνει, ΔΕΝ είναι για εσένα! Φύγε από εκεί-δεν το αξίζεις! Έχεις τη δύναμη-κάνε το!




Όμως για να επανέλθω:
Αλήθεια, εσύ πώς τα πέρασες στο πικνίκ? Το δικό σου πικνίκ, τί μουσική, τί γεύση, τί αναμνήσεις θα είχε?



Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!


Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

...ΣΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ, ΕΠΙΠΕΔΑ...!



Δεν πιστεύω να έχετε παράπονο: Το είπα και το έκανα! Είμαι εδώ για δεύτερο συνεχόμενο μήνα! Και τί μήνα!!! Οκτώβριο! Είμαστε στην καρδιά του Φθινοπώρου (πάντα ήθελα να πω φράσεις κλισέ σαν αυτή, σαν να μεταδίδω δελτίο ειδήσεων!) και μάλιστα αυτός δεν είναι καν ένας συνηθισμένος Οκτώβριος! Θα σας πω όμως παρακάτω περί τίνος πρόκειται! 
Μπαίνουμε σιγά-σιγά στη Φθινοπωρινο-Χειμερινή μελαγχολία, που προσωπικά πολύ αγαπώ και το λέω και το φωνάζω και ἁμαρτίαν οὐκ ἒχω!
Όσοι πιστοί... συνεχίστε την ανάγνωση! Δεν θα πάρει πολύ (μάλλον!)


Διαβάζεται σε 4 λεπτά




Πού μείναμε τον προηγούμενο μήνα? Α, ναι! Στις δημιουργίες μου! Στα έργα τέχνης μου! Στα αριστουργήματά μου! Θα πείτε κι εσείς τίποτα ή θα τα λέω μόνη μου? Λοιπόν, συνεχίζω:


Καμβαδάκια (ζωγραφική και πέρλες το πρώτο, αυτοσχέδιο αυτοκόλλητο το δεύτερο), τα οποία έγιναν ημερολόγια που απλά δεν τελειώνουν ποτέ, αφού "γυρίζει" και η μέρα και η ημερομηνία και ο μήνας! (Δεν είχα κανονικά γατζάκια για να κρεμάσω τα πλαστικοποιημένα μου χαρτάκια, οπότε προσάρμοσα αυτά τα γατζάκια που έχουν τα καλύμματα αυτοκινήτου! ;-) )


Η γνωστή πλέον "τεχνική αχταρμάς" μου, σε έναν καμβά και 2 diy... αρωματικά καδράκια! (Τα κλαδάκια λεβάντας, έκαναν τα θαύμα τους!)


Πλεκτά παπουτσάκια και ΑΣΦΑΛΩΣ χειροποίητο κουτί και ευχετήρια καρτούλα για τη μπέμπα μιας υπέροχης διοργανώτριας γάμων και φίλη πλέον, θα τολμήσω να πω!


Μετά η βαρεμάρα μου χτύπησε την πόρτα και την πληρώσανε τα βάζα! Τί από καφέ, τί από ταχίνι, τί από μέλι, όλα τα έκανα σαν τα μούτρα μου κουκλιά! Ντεκουπάζ (και καλά!) και ανάποδο ντεκουπάζ (γελάνε και οι πέτρες!), τεχνική αχταρμάς (ξανά!) και δωσ' του να πηγαινοέρχονται τα βάζα στα χέρια μου!


Μέχρι και παραγγελία είχα! Αχαχαχα! Αλήθεια! Μου το ζήτησαν-το έκανα! Τί γούστο όμως που έχει ο κόσμος, ε? ho ho ho!


Τί άλλο? Τί άλλο? Α ναι:
Όταν μου είχε στείλει μια υπέροχη τσάντα από χαρτί η γλυκύτατη Evi, είχα βαλθεί να μάθω αυτήν την τεχνική! Για να μην τα πολυλογώ, από το 2013 που έλαβα την τσάντα, μόλις πριν λίγους μήνες στρώθηκα να ... πλέκω χαρτάκια! Τελικά, τα έκανα... βάζο!!! Ντόιννννννγκ!


Στη συνέχεια, η μοίρα επιφύλασσε άσκημα παιχνίδια σε κάποια δύσμοιρα κεράκια που έπεσαν στα χέρια μου και τα περιποιήθηκα καταλλήλως! Φυσικά, ούτε και κάτι φύλλα φελλού γλίτωσαν, μιας και είτε τα έκανα σελιδοδείκτες, είτε τα μεταμόρφωσα σε καμβά και το θέμα της λεβάντας κυριάρχησε πάνω τους!


Επίσης συνειδητοποίησα πως όταν θέλεις να τυλίξεις ένα δώρο και δεν βρίσκεις πουθενά κάτι που να σε καλύπτει, απλά το φτιάχνεις μόνος σου! Μονόχρωμο χαρτί περιτυλίγματος και εκτυπώνεις/ζωγραφίζεις/κολλάς κάτι που ταιριάζει στην περίσταση! Και μερικά διακοσμητικά για παιδικό πάρτυ, έτσι για να βρίσκονται, βρε παιδάκι μου! 


Ένα ξύλινο κουτί/βιβλίο, που εσείς οι ειδικές ντεκουπατζούδες θα κάνατε θαύματα με αυτό, εγώ το ήθελα απλό, λιτό κι απέριττο, οπότε του προσάρμοσα εξωτερικά το λογότυπό μας, του έφτιαξα εσωτερικά ραφάκια και  και πλέον φιλοξενεί επαγγελματικές κάρτες μας και flyers! Μετά, ένας σπασμένος καθρέφτης (σπασμένος ήρθε στα χέρια μου!) μεταμορφώθηκε σε... καθρέφτη(!!!)  (Τί ευρηματική που είμαι όμως!) Γλωσσοπίεστρα και σχεδιάκια με αφρώδες φύλλο, βοήθησαν στο να φτιάξω πλαίσιο για τον καθρέφτη και ιδού!


 
Και για λίγο πριν το τέλος, σας κράτησα κάτι γευστικό! Μια κατακόκκινη λεμονάδα (ναι, με φράουλες!) και κάτι καταπράσινα (με χρώμα ζαχαροπλαστικής) Πασχαλινά κουλουράκια, τα οποία φτιάχτηκαν με Χριστουγεννιάτικα κουπάτ μέσα στο κατακαλόκαιρο(!) γιατί απλά, η πολλή κανονικότητα μου δίνει στα νεύρα πού και πού!


Αχ! Η φωτογραφία με τη μηλόπιτα! Την έχω από πέρσι το Φλεβάρη! (Τη φωτογραφία,όχι τη μηλόπιτα!!!) και για κάποιο λόγο νομίζω πως είναι η πιο όμορφη φωτογραφία που τράβηξα ποτέ! Δεν το έχω με τις φωτογραφίες ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλά αυτή εδώ μου αρέσει πολύ! (Ε, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, πείτε μου: Έχετε δει ποτέ καλύτερα φωτογραφημένη μηλόπιτα?!?! Δεν σας ζορίζω, αλλά τολμήστε να πείτε κάτι αντίθετο!!!) Βασικά είναι στρούντελ μήλου (Apfelstrudel)! Τη συνταγή τη βρίσκετε στο blog της Ζαμπίας μας! Και μιας και η αυθεντική συνταγή είναι από την Αυστρία, να σας δώσω και την άχρηστη πληροφορία της ημέρας: έχω μια μακρινή καταγωγή από εκεί! ;-)

Αποτελέσματα αναζήτησης


Κι επειδή το καημένο είχα ξεκινήσει ως συνήθως πολύ νωρίς (την περίοδο που έφτιαξα και τη μηλόπιτα περίπου!) και με πολύ κέφι να φτιάχνω τα Χριστουγεννιάτικά μου, αλλά με κάθε ειλικρίνεια, όλα μου έχουν πάει Θεό/κουτσα-Θεό/στραβα-Θεο/ανάποδα, κάτι μου λέει πως φέτος το κοινό μου θα αρκεστεί σε διαδικτυακές ευχές μόνο... Πφφφφ... @#*&@#




Ευτυχώς, σε όοοοοολα αυτά που περάσαμε τον τελευταίο καιρό αλλά και γενικότερα, ως πιο θετικό στοιχείο, κρατώ το ότι είμαστε γεροί, είναι καλά οι δικοί μας άνθρωποι και αυτά τα 10 χρόνια ειλικρινά, δεν κατάλαβα πότε περάσανε! Ναι-ναι! Αυτό ήθελα να σας πω στην αρχή της ανάρτησης! Δεν είναι ένας συνηθισμένος Οκτώβρης: Στα μέσα του μήνα (αν έχετε σκοπό να μας στείλετε τούρτες, στις 16 είναι να ξέρετε και προτιμώ γεύση καραμέλα! Ευχαριστώ!) συμπληρώνουμε 10 χρόνια σχέσης με τον Γιάννη! 
Και ναι: ΜΕ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ!



Δεν μπορώ να υποσχεθώ πως θα τα ξαναπούμε και τον Νοέμβριο με ανάρτηση, αλλά λόγω του ότι ως πολύπλευρο ταλέντο, έχω ακόμα κάποια αριστουργήματα μου(!) να σας δείξω, ε, μπορεί να βρεθώ τριγύρω πάλι! (Βρε, λες τελικά να κάνω αναρτήσεις μέχρι το τέλος του χρόνου??? Χμμμ!)


Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!



We do not own any of the images, videos, music etc, hosted in this blog, unless our logo is contained on them.
No copyright infringement intended.